Graag deel ik jullie allemaal hoe het voelt voor mij om te kunnen leven. Het dankbaar zijn om in de ochtend mijn ogen te kunnen openen en rustig adem te kunnen halen.

Mijn boodschap naar anderen is het leven te leven zonder je epilepsie te laten leiden en jou te laten lijden.

Voor mij was het een 13 jarige strijd voor mijn gezondheid.

Van wetenschappelijke feiten, welke niet duidelijk werden, naar het van het kastje naar de muur te worden gestuurd. Het zelf te ervaren dat mijn epilepsie zich uitte van een lichte duizeligheid naar een absence. Het van een kleine epilepsie aanval naar de grote grand mal epilepsie vormde tot de velen ongeremde aanvallen achter elkaar. Een oneindige tunnel met ontelbare epilepsie aanvallen overdag en doorgaande in mijn slaap gedurende mijn nacht.

Waar een wil is, is een weg. Er zijn vele wegen die naar Rome leiden. Wie niet waagt die niet wint. De zon schijnt altijd, zelfs in donkere tijden. Cliché en voor velen slechts een gezegde zonder daar even bij stil te staan.

Ik heb altijd de dingen vanuit gevoel met eigen filosofische kant beleeft. Het onthouden van details tot het zijn van andersmans agenda naar het niet wetende waar dit door komt. Het vanaf jongs af aan dejavu’s te ervaren en het nooit te kunnen verklaren.

Niets wetende dat er twee hersentumoren, welke blijkende een tumor in een tumor zijnde is, in het gebied van de slaapkwab bevond. Godzijdank goedaardig, langzaam groeiende, genaamd een ganglioglioom. Het komt bij één op de miljoen mensen voor waar van mijn geluk het niet naar fase twee tot kwaadaardig ontwikkeld was.

Ik ben altijd iemand geweest die de dingen symboliseert en het als beelddenker vervolgens visualiseert.

Het ontspannen zijn is te zien en voor ons te voelen als een zonnige dag waar alles in en om ons heen stralen mag.

Het (over)enthousiasme is voelbaar wanneer er na vele zonnige dagen dat zweefvliegtuig in een termiekbel laat verlagen en de vogels zweven al is dat voor even.

Het prikkelbaar zijnde, oftewel licht gespannen, is herkenbaar wanneer de zon achter de wolken minder kan gaan schijnen en de vogels lijken te verdwijnen.

Het gespannen fase uit zich in een bekende grijze dag, waar het door vele wolken voelt alsof de zon niet meer schijnen mag.

Een overspanning van prikkels visualiseert zich in de nog donkere dagen met de sterker heftiger wordende bliksembui vlagen.

Een overload is wanneer de opeenstapeling van alle prikkels die de hersenen blokkeren als een tornado is te visualiseren.

Het is verwoestend en heel emotioneel. Het zien van leegte na het verwoestende tornado met een waar doe ik het voor gevoel blijft veel.

In een fractie van een milliseconde.

Er is een doel.
Herstel en voel.
Adem in en adem uit.
Je leeft en je gaat vooruit.