Kiekeboe.
Mijn naam is sibyl.
Toen ik vier jaar oud was kreeg ik mijn eerste zwaren aanval. Mijn broer die 5 jaar ouders is dan ik belde 112. Ik bleek dus hele zwaren epilepsie te hebben. Ik moest zins dien 3 per dag verschillende medicijnen slikken en toch kwamen die aanvallen paar keer per week. Daar door heb ik veel lessen gemist Op school. Met zwmmen moest ik een gelen badmuts op en er moest altijd k Iemand op mij letten voor het geval dan En omdat ik anders was in de ogen van mijn school genoten wert het blijkbaar ook erg leuk om mij te gaan pesten helaas bleef het niet bij mentaal maar kwam er ook snel fysiek er bij kijken. Ook wisten de school waar ik toen op zat niet hoe ze met mijn epilepsie om moesten gaan. Ik ben uiteindelijk naar een speciale schoon gegaan waar ze wel met mij epilepsie om konden gaan. Gelukkig werden de aanvallen minder en en bleven ze ook weg en mocht ik afbouwen. Op mijn 12e was ik genezen verklaard. Helaas kwam het in een lichte vorm terug toen ik 25 was. Ik weet de dag nog als gisteren. Het begon precies het zelfde als die aanvallen van vroeger, stemmen in mijn hoofd een heel naar gevoel die begon op mijn hoofd en zo door liep naar mijn tenen gelukkig bleef ik nu bij bewustzijn en kon ik alles horen en zien maar kon even niet reageren. Zoals de bestuurder van de auto is even snel de brief op de post aan het doen. Week later weer zo’n aanval. Naar de huisarts weer al die onderzoeken in het ziekenhuis en de epilepsie was weer terug in de licht form dit keer. Gelukkig. Ik kreeg minder medicijnen dan de vorige keer en ik was er niet helemaal uitgeput er van als bij die zwaren. Mocht geen auto meer rijden tot ik aanval vrij was. Dat duurde ongeveer 2 jaar. Ik ben katholiek en heb ik een genezing gebed gedaan. Nu ben ik 2 jaar van de medicijnen af en al 4 jaar aanval vrij.

Maar toch leef ik met angst. Als ik even draaierig wort in mijn hoofd of Ik denk stemmen te horen in mijn hoof. Dan denk ik: ben genezen in godsnaam.