Leren leven met epilepsie was de zin die een neuroloog ooit tegen mij zei toen ik nog een klein meisje was. Daar kon je het mee doen. Jaren ging het redelijk goed leven met epilepsie, tot 2013 toen werdt ik erg ziek en kwam in Duitsland in een ziekenhuis terecht. Oorzaak laag zout gehalte in mijn bloed doordat ik carbamazepine slik. In 2018 ging het echt mis. Na twee opnames in Sein Zwolle en heel veel medicijnen te hebben geprobeerd kwam ik in aanmerking voor hersen chirurgie. Ook dat was een spannende tijd. Na de tweede operatie kreeg ik een rec2stim. Dat is een stimulatie kastje wat geplaatst wordt bij mijn borst en elektroden op mijn hersen bij mijn epilepsie gebied. Was best spannend of dit zou helpen. Ik deed mee aan een onderzoek. Nu na bijna drie jaar kan ik voorzichtig blij zijn, want de toevallen zijn minder geworden. Dankzij de goede zorgen in het umc en de onderzoekster. Ook dit hele traject was een hele inpact voor mijn man en kinderen. Nu zal ik leren leven met een hersenletsel en dat valt soms zwaar. Maar al met al ben ik dankbaar hoe het allemaal gegaan is en hoe we zijn geholpen bij Sein en het UMC. Mijn moto is nu ” geniet van de kleine dingen dat maakt je gelukkig ” .