Het is 16 januari half 4 en we gingen eten…”Hier liefje doe open”: zei said en stopte een klein stukje brood met makreel en olijfolie in mijn mond. Ik stond op en ik liep naar de bank met de mededeling: dat valt een beetje zwaar en nog geen 3 seconden later val ik neer en begin ik enorm te schokken met al mijn kracht en met een blauw hoofd, bloed en kwijl uit de mond en een aanval die wel uren leken te duren belde said met in 1 hand 112 en in de andere hand hield hij mn hoofd vast. Niet dood gaan liefje zei hij , we kunnen nog niet zonder jou ..

Om half 1 snachts werd ik wakker in een kamer die ik niet kende en weet niet wat er gebeurd is… Dat hoor ik nu allemaal verteld door mn man en de broeder die nachtdienst heeft. Je blijft even bij ons Esra zei hij en we gaan goed voor je zorgen. Want er ging ergens iets niet goed in je hersenen……. Ik werd dus wakker om half 1 in het ziekenhuis bed en zie 2 mannen om me heen staan. 1tje kwam me wel een beetje bekend voor , weet alleen niet meer waarvan (dat bleek dus mijn man te zijn) en die andere had ik nog nooit gezien. Ik dacht alleen waarom zegt deze pipo nou dat er iets niet goed in mn hersenen ging, wie ben jij???

Ik keek op de klok en zie dat het half 1 is. Ik zei owkaaaaay en wat is nu de bedoeling. Begint die man, die dus me bekend voorkwam me ineens liefje te noemen, ik dacht meteen waar is mn hoofddoek?? Want dat wist ik namelijk nog wel dat ik die droeg. Ik greep meteen naar mijn hoofd en ja hoor die man die me dus bekend voorkwam had die al netjes om mn hoofd zitten vouwen. El hamdoulilaah ♥️

Ik voelde overal pijn, alsof er een grote wals over me heen had gereden en kon amper wat bewegen. Ik kon op dat moment alleen maar denken wie ben ik en wat doe ik hier.

“Wat is je geboortedatum esra” vroeg die man die ik helemaal niet kende. (achteraf was dit dus een verpleger) dus we gaan hem vanaf nu de verpleger noemen. Ik dacht: ” ah ik heet dus Esra!! Maar geboortedatum wist ik niet. Ik keek op mn bandje en wees heel trots erna en zei: deze toevallig?? Esra weet je nog wel wie Senna en Lara (mijn dochters) zijn? Vroegen die twee mannen. Ik keek hun aan met grote ogen en dacht alleen, “wie???!!!”.

Mn man begon te praten en legde uit wat er allemaal gebeurd zou zijn. Ik was dus in een 1e epilepsie aanval terecht gekomen , hij had 112 gebeld, die kwamen met hoge snelheid aan, maar toen lag ik dus al bewusteloos want het schokken was na een paar minuten dus al voorbij en kwamen to de conclusie dat ik ” griep” zou moeten hebben en de volgende keer maar huisartsenpost bellen. Vervolgens werd ik gewassen en in bed gelegd door mn man en kreeg ik aanval twee , hij belde en mocht met mij naar huisartsenpost komen. Daar aangekomen kreeg ik op het bed van die huisarts aanval drie en toen hebben ze me met bed en al naar die ehbo gerold en daar kwam de neuroloog aangerend en zag aanval 4 gebeuren voor haar neus. Conclusie: epilepsie , the grand mal noemen ze dat ofzo. Net of het een hele grote show zou zijn geweest Ondertussen is het smorgens 17 januari en om half 8 komt de zuster binnen om mijn bloeddruk te meten en mijn medicatie te geven. Ik begin weer langzaam aan wat dingen te herinneren en ik keek voor het eerst op mijn telefoon. Mijn telefoon was locked en ik wist helaas het wachtwoord niet meer. Schijnbaar had ik dat tussen mn aanvallen door zitten veranderen.🤷 El hamdoulilaah mijn vingerafdruk deed het wel en ik zag een heleboel berichten van mensen die ik allemaal niet meer kon. Nu inmiddels wel weer maar toen dacht ik alleen. Okay…wie zijn jullie nou weer, maar goed. Dat ga ik me vast nog wel herinneren.

Ik ging scrollen door m’n whatsapp en berichtte toen mijn 2 beste vriendinnen. Naziha en Najoua dat ik in het ziekenhuis lag. De zelfde dag stonden ze meteen voor mijn neus met een hoop spullen. El hamdoulilaah dat ik omringd was met deze meiden. Want hun inclusief een paar andere zusters hebben me door deze ellendige weken getrokken. (Daarover later meer)

Ondertussen kreeg ik weer een aanval in het ziekenhuis en de dokter besloot nog een dagje langer mij op te nemen. Als ik 24 uur aanval vrij ben mocht ik met mijn medicatie naar huis en zou ik de volgende dag moeten terugkomen voor een hersen filmpje maar mocht dan 24 uur niet slapen. Want het filmpje kon dan alleen epileptische activiteiten aantonen

Ohja mevrouw nous, u mag voorlopig niet werken en een jaar niet autorijden.

Aanval na aanval volgde en we zijn nu vanaf januari al een aanval of 40 en we krijgen het maar niet onder controle met medicatie. Besef dat ik 34 ben en nog nooit met epilepsie te maken heb gehad en er ook niemand in mijn familie is die dat heeft. 1 van de laatste aanvallen leidde helaas tot een coma van een aantal dagen en daarvan ben ik, tussen de tonisch clonische aanvallen nog van aan het bijkomen.

Nu te horen gekregen dat ik op de lijst sta voor een hersen operatie traject. Mijn hele leven, geheugen etc is gewoon veranderd 🙁

Wil je meer volgen? Mijn insta is : korrelenkruidesra