Bekijk alle verhalen

Zonder epilepsie zat ik nu nog op een vrachtwagen

Door Patrick

Doneer direct
Interessant
Zonder epilepsie zat ik nu nog op een vrachtwagen

Zonder epilepsie zat ik nu nog op een vrachtwagen

Ik ben met een stuur in mijn handen geboren, zeg maar! Ik begon al jong en reed het hele land door. Tot ik me op een dag niet lekker voelde. Ik belde mijn baas en die zei: ik kan je niet missen morgen. Dus ik toch maar op pad. Ik kwam tot de afrit bij Vinkeveen. Daar bleek ik ’s nachts, volgens de tachograaf, een uur voor het stoplicht te hebben gestaan met de vrachtwagen. De politie kwam erbij en een jonge agent wilde mij naar het bureau brengen, maar een oudere agent zei: nee, die man moet naar het ziekenhuis. Daar bleek dat ik een hersenbloeding had gehad.

Het gebeurde ruim dertig jaar geleden. Maar de gevolgen merk ik nog dagelijks. De arts zei dat hij een operatie wilde proberen. Ik kon mogelijk halfzijdig verlamd raken als er niets werd gedaan. De ingreep lukte en ik kon weer naar huis. Alles ging goed, maar een week later kreeg ik een grote epileptische aanval. Ik kreeg medicijnen voorgeschreven.

Maar punt is natuurlijk dat je geen vrachtwagenchauffeur kan zijn als je epilepsie hebt. En dat was juist mijn hele leven! Het was zo’n klap voor mij: niet meer in een vrachtwagen de weg op. Ik kreeg te horen dat ik op zoek moest naar een andere baan. Ik had aldoor in de transportwereld gezeten en daar wilde ik mee doorgaan. Dus heb ik een opleiding gevolgd tot logistiek medewerker. Ik heb onder andere als planner gewerkt en ook in het buitenland gewoond.

Toen ik weer in Nederland werkte zou ik een operatie krijgen. Daarna zou ik een paar maanden uit de roulatie zijn. Een dag voor de ingreep werd ik door mijn werkgever ontslagen. Ik gelijk gebeld met maatschappelijk werk van SEIN. Die zeiden: ‘je ontslag moet je niet accepteren’. De arbeidsconsulenten van SEIN hebben mij advies gegeven en zijn ook mee geweest naar het UWV.

Inmiddels werk ik twintig uur per week. Voor de rest ben ik afgekeurd. Ik heb nu een beetje het Zwitserleven gevoel. Ik ben vier dagen vrij en werk drie dagen. Nu als bijrijder voor een kringloopwinkel in Monster. Wij brengen artikelen weg die mensen hebben gekocht of halen spullen op die mensen kwijt willen. Ik heb het daar erg naar mijn zin. Maar ja, als ik geen epilepsie had gekregen zat ik nu nog op een vrachtwagen.

Door Patrick

Doneer online

Andere verhalen